Yürüdüm; yollar değil zamandı adımladığım...
Bir, iki, üç, dört...
Her adımda birşeylere yaklaştım; her adımda birşeylerden uzaklaştım...
Bir bahar günü akşam üzeri çıktım yola, önceleri bilmezdim sonradan öğrendim: Hayat "Uzun ince bir yol" muş... İlk zamanlar hangi kavşaktan hangi yola döneceğimi gösterenler vardı: Annem, babam, öğretmenlerim, büyüklerim... herbiri birer işaret levhasıydı sanki.. Ben ilerledikçe levhalar azaldı, ben de daha seyrek bakmaya başladım onlara...
Aynı yoldan birden fazla geçtiğim oldu, tarihin tekerrürünü bildim de gene de yanlış yapmaktan kendimi alamadım. Dizlerimdeki dermanın bittiği anlar oldu, işte buraya kadarmış dediğim. Vefasız gönüllerde konakladım, gönlümün terazisini bir türlü dengeleyemedim; kefenin bir tarafı hep ağır geldi. Ayağıma karasular indiğinde kahveleri bahane ettiğim sohbetlerim oldu..
Yağmurlar yağdı, güneşler doğdu, geceler gündüzler oldu, acılar oldu, sevinçler oldu..
Hepsi bir oldu bir ömür oldu..
Adı da SELMA kondu...
selmacım doğum günün kutlu olsun iyiki doğmuşsun mutlu mutlu uzuuuuuuuuuuuuuuun bir ömür yaşa inşallah
YanıtlaSilbaharcım çok teşekkür ederim, insan sevdikleriyle mutlu olur sizleri seviyorum:)
YanıtlaSilselmacım ne iyi ettinde geldin dünyaya,iyiki doğdun.
YanıtlaSilSevgiyle kal
bence de iyi ki doğmuşum, yoksa çok şey kaçıracakmışım:)
YanıtlaSilmutlu yıllar sana... ne güzel anlatmışsın. herşeyin istediği gibi olduğu sağlıklı, huzurlu, mutlu bir yaşam diliyorum.
YanıtlaSilçookk teşekkür ederim, herşeyin başı sağlık, allah kimsenin sağlığını elinden almasın, gördüğü günden geri koymasın..
YanıtlaSil